Ken je dat? Dat gevoel van thuiskomen op zo’n donkere, rauwe plek? Een plek wat eigenlijk helemaal geen knus, warm huisje is maar júist door dat donkere, ook weer wel? Dat was afgelopen zaterdag dus het geval.
“Ik doe niet aan mode,” vertelt een jongen in een casual spijkerbroek en wit shirt met belettering, tegen een getint, extravert meisje met volovergoten rode lippen. Ze knikt zonder oordeel, pakt het biertje van de jongen en neemt een slok. “Ik wel,” zegt ze zonder blikken of blozen. Samen lopen ze naar het rokershok, om hun gesprek voort te zetten in een walm van sigaretten. Dat omschrijft het thuiskomen van afgelopen zaterdag in een notendop. Het is voor iedereen, modieus of niet, met een voorliefde voor techno.
Zeiken tegen je ex
Het is niet alleen voor de bezoekers, het is ook voor de artiesten. Met Navidius die mijn tempel zonder pardon opengooide, binnenstebuiten keerde en daarna weer netjes afleverde aan Abstract Division, was de toon gezet. Geen gezeik of poespas, gewoon rammen en beuken op muzikaal niveau. Hatseflatse, dit is waar we voor staan, zo gaan we het doen. De monotone klanken dreunen, tussen de lichten van stroboscopen en gloeilampjes door, in je oren en je raakt in een soort trance. Waaruit je soms ontwaakt, omdat je toch even moet zeiken op het toilet. Óf omdat je toch even tegen je ex aan moet zeiken. Soms kun je zelfs op het toilet even tegen je ex aan zeiken, wat fuckin’ vermakelijk is voor anderen.
Val van de muur
Anyway, de artiesten van de zaterdag en dan direct de afsluiter van de avond: Alex.Do. “De Duitse Alex is geboren in het jaar dat de muur viel, en net als de stijl van Alex symboliseert de val van de muur het ontmoeten van twee oerkrachten: House en Techno.” Dit is ook terug te merken in zijn sets die je even laten schwurmen naar andere werelden. Die trance waar het eerder over ging, is zo ongeveer het handelsmerk van Alex. Door niet te snel, teveel te switchen van tracks blijf je hangen op een bepaald niveau, en ga je gestaag de hele avond door. Het zit ‘m ook in de sublieme vingertjes van de artiest. En daar wil ik ook graag mee afsluiten: de sublieme vingertjes van Alex.Do.
