Het was aan afgelopen weekend. Als verzopen katjes kwam iedereen binnen gedruppeld. Van Mysteryland, Voltt, Wonderland of gewoon van de shoarmazaak om de hoek. Het regende, en het ding van regen is, dat het altijd best wel nat is. Net zo nat als de …. Mag je lekker zelf invullen ;). Door weer en wind gefietst, gevochten met halfslappe paraplu’s en knoflooksaus nog in je haar, maar jullie waren er.
De vingertjes van ROD
Wie er ook was, was die ene getinte gast van ongeveer 6 meter, schattige krulletjes en meer aliassen dan een kameleon met een identiteitscrisis: ROD. Je zult ‘m vast wel gezien hebben. Hij valt ook bijna niet te missen, daar niet van. En toch is het een koud kunstje wat hij iedere keer klaar speelt, soms zo’n vier keer op een dag. Een enorme reus achter relatief kleine knopjes op elkaar gefrummeld, die zo’n harde set weet neer te zetten, mét gevoel voor detail. Het zit ‘m allemaal in de vingertjes.
Toiletperikelen
“Gast, hoe switcht hij zo snel van Benny Rodrigues naar ROD?” Het normaal altijd nietszeggende toiletgesprek had zowaar wat inhoud gekregen. Want inderdaad, hoe de fuck switch je binnen twee uur van house naar techno, zonder zieke brainfart te krijgen? Als ik het mag invullen: ervaring, mad skills en een grotere passie dan de Meiden van Plezier. Maar ik mag het niet invullen, dat mag Benny zelf doen, want ik vroeg hem na zijn set onder andere hoe hij dat nou voor elkaar kreeg.
Benny, heel tof…..
We staan buiten, maar moesten het interview gelijk onderbreken voor een selfie met ROD. Niet ik, maar clubgangers die met de reus op de foto wilden. Ik ben een Boedha, wat moet een Boedha met een telefoon, behalve de Daily Lama lezen?
Benny, echt een hele dikke set net, maar dit was niet je eerste vandaag toch?
Nee klopt, ik heb er vier gehad vandaag, maar het ging echt prima. Twee met Benny Rodrigues en twee met ROD, dit was de laatste. Maar ik kwam serieus binnen net en het eerste wat ik dacht was: ‘Ja, wat fijn om weer in een club te staan!’ De afgelopen 2 á drie maanden sta ik echt alleen maar op festivals, wat ook hartstikke tof is hoor, maar een club is toch intiemer.
Is het niet lastig om binnen zo’n kort tijdsbestek tussen je 2 persoonlijkheden te switchen?
Nee eigenlijk is dat best wel makkelijk, eerlijk gezegd. Het is gewoon een kwestie van een knop omgooien. Wat ook wel helpt is dat ik vier usb-stickies heb, haha. Twee voor Benny en twee voor ROD. Het ding is ook dat het allebei part of me is. Ik hoef er niet teveel voor te doen of teveel over na te denken, omdat dit is wie ik ben.
Dan nu een iets serieuzere vraag, je bent al 32 maar heb je ooit gedacht aan kinderen?
Jezus, ja dat is inderdaad wel iets serieuzer. Maar nee, daar zit ik totaal niet aan te denken. Ik heb wel al twaalf jaar een vriendin, maar kinderen liggen nog niet in de planning. Trouwens, ik moet echt gaan man, anders wordt m’n manager boos en moet ik hem weer meer geld geven.
Is goed Benny, dankjewel!
Jullie bedankt mannen.
