JP Enfant klinkt als de intellectuele Fransoos die van zijn rode wijn nipt, in een buitenwijk van Lille. Niets is minder waar. Jan Pieter en ik zitten lekker op de bank in Amsterdam West, knus in zijn liefdesnestje. En dat is belangrijk, een liefdesnestje. Want daaruit komen babies en iedereen weet dat babies later groot worden en de toekomst gaan maken. Goed, babies en zeer degelijke espresso. What else?
JP, om even iets heel anders aan te kaarten. Hoe is het met de studie?
Huh, uhhm ja wel goed hoor. Ik ben net klaar met Politicologie dus dat is weer een last minder. Omdat ik tijdens m’n studie natuurlijk al was begonnen als artiest en ook met LET, is het lastig om je focus daarop te houden. Op een gegeven moment dacht ik ook: “joh, ik heb dat papiertje niet nodig met wat ik nu doe.” Maar ik was toen al zover dat ik het wel heb afgemaakt. Plus daar komt nog bij dat ik de kutste vakken al gehad, zoals Statistiek enzo. Ik deed het laatste jaar gewoon wat ik leuk vond, en dat motiveert heel erg. En dat heeft mij als persoon wel verder ontwikkeld. Ik denk niet dat ik een baan krijg in de nationale veiligheid ofzo maar ik weet wat er speelt. Nu ook bijvoorbeeld met de recente gebeurtenis in Parijs.
Want hoe kijk jij daar tegenaan?
Ik kan wel boos worden over de onwetendheid van sommigen. Dan zie ik op Facebook weer een post van iemand die zegt “ja er wordt veel te snel een stempel ‘radicaal’ op iemand gedrukt” en dan denk ik van gast, je hebt geen idee waar je het over hebt. Weet je hoeveel eraan vooraf gaat voordat iemand volledig radicaliseert? . De omstandigheden waardoor mensen radicaal worden, wordt bepaald door de omgeving. Zo zijn er veel tweede en derde-generaties moslims met een uitzichtloze situatie. Ze horen nergens bij, worden nog steeds gediscrimineerd en voelen zich dus ook niet gewaardeerd. Bij die mensen komt er dus een recruiter die zegt: “Hee ik geef je geld, de islam is waar je het voor doet. Het geeft je een doel in je leven.” En zo geeft hij de moslims eigenlijk een identiteit waar ze zo naar opzoek zijn.
En er worden nu ook voor het eerst veel mensen geronseld via social media.
Klopt ook zeker. Maar ook nog veel via radicale imams zoals in het plaatsje Molenbeek. Dat is niet zomaar een broednest voor radicalen moslims geworden, dat is ook omdat daar imams van IS en Al Quada naartoe zijn gegaan. Als we het eventjes in perspectief gaan plaatsen, wat mensen soms lijken te vergeten, dan zie je dat maar een heel klein deel van de moslims radicaliseert. Die zich daarmee ook afsnijden van de hoofdlijnen van het geloof. Alles wordt onder de noemer moslim gezet en dat klopt niet. Het algehele discours van de media moet veranderen. Er zijn iets van 2 miljard moslims op de wereld, het is het grootste geloof en niet eens 0,001% daarvan radicaliseert. We moeten ze geen moslimterroristen meer noemen maar geradicaliseerde salafisten, dat is hoe het zit.
Oké, je weet hier echt shit vanaf. Ik wil ook nog wel wat meer ervan af weten, maar ook over wat gezelligere onderwerpen. Want je noemt het label ‘LET’ (kort voor Les Enfants Terribles), was jij vroeger ook lastig als jongetje?
Nee ik was best wel een braaf jongetje. Een beetje kattenkwaad enzo, zoals Japanners wijsmaken dat het kroos op de sloot gewoon gras was. En zij vol in de sloot natuurlijk. En eigenlijk ben ik al best vroeg begonnen met draaien. Ik heb daarvoor wel op muziekles gezeten maar niks kon me echt boeien, behalve drummen dan alleen dat vonden m’n ouders wat minder leuk. Later heb ik wel pianolessen genomen en dat heeft enorm geholpen bij het produceren.
En met die stijl ben je ook Trouw ingerold?
Ja, in 2011 al. Of misschien in 2010 al, kan ook. En eerst als JP Enfant en later met LET. En voor mij was het in het begin de enige club die spannend programmeert, en dat was nergens anders in Amsterdam. De stad zat nog in een goedkope minimal hype, wat ik maar niks vond. En de muziek van Trouw prikkelde mij en zodoende was ik er ieder weekend. Zo leer je wat mensen kennen, je stuurt wat op en via via komt dat er dan in. Job Jobse was de boeker, en die zat bij mijn eerste gig de hele tijd achter mij. En op gegeven moment blijft er een plaat hangen. En ik had zoiets van: “Godverdomme, sta ik in Trouw, voor het eerst dan, en dan blijft er een plaat hangen.” Dus toen heb ik die naald opgetild en daarna weer erop gezet. Job heeft achteraf nog verteld dat hij het heel chill vond dat ik het super clean oploste. En dat heeft er mede voor gezorgd dat ik misschien wel resident ben geworden haha.
En toen kwam ook LET in Trouw, maar wat wil je met het label neerzetten?
Voor mijn gevoel miste die sound nog gewoon en ik wilde al een tijdje een eigen label. Met LET streven we eigenlijk naar een ultieme comfortzone, waar mensen zich dus ultiem vrij in voelen. We zeggen altijd: ‘collectivisme door individueel hedonisme’, wat zoveel inhoud als dat je je zelf heel vrij voelt en plezier wilt maken en daardoor contact gaat zoeken met anderen. Vanuit die basis moet een feest ontstaan, en niet vanuit de basis ‘hee laten we lekker gek doen met z’n allen.’ Want uiteindelijk is dat allemaal fake.
Dus alle marketingtrucs laten jullie achterwege?
Ja zeker. Je moet van jezelf al zo goed zijn, en uniek genoeg, dat je bestaansrecht hebt. Themafeestjes en dat soort dingen daar kan ik ook helemaal niks mee, dat is een hype die vanzelf weer overgaat. Als je je echt op de lange termijn richt dan moet je onderscheidend en consistent zijn in wat je doet, en juist niet met de hype meegaan. Dus ja wij zijn LET ook begonnen als een soort tegenhanger van al die marketing gerelateerde feestjes. We zijn zelf ook heel klein begonnen, en in het begin was het trial en error, kijken wat wel en niet werkt. Het dingetje was ook dat ons eerste feest op een zondag tijdens ADE was, en uitverkopen. Toen hadden we het idee dat we daar meer mee moesten, en zijn we gewoon naar Berlijn vertrokken. In Berlijn hebben we met de nodige biertjes de ideeën van LET aan de Panaromabar concreet gemaakt.
Daarmee komt ook dat jullie niet in iedere club staan, maar wel in BASIS dus aankomend zaterdag.
Ja, ik vind BASIS een hele toffe en rauwe club. Het pas wel bij wat wij met LET voor ogen hebben en dat is belangrijk, zo houden de muziek en de club elkaar in balans. Verder heb ik natuurlijk als JP Enfant al een aantal keren in BASIS gestaan, de laatste keer was na ROD volgens mij. Het voelt gewoon goed aan en het publiek heeft er ook altijd zin in. Net zoals wij er zin in hebben, aankomende zaterdag. Hopelijk wordt het druk en dan wil je natuurlijk ook een beetje weten wat je kunt verwachten. Kom gewoon lekker langs en treedt buiten je comfortzone, maar wel binnen de comfortzone van LET. Collectivisme door individueel hedonisme, daar gaan we voor. Ooh en geen themafeestje, maar eerder muzikaal verantwoord.
Dankje JP!
Jij bedankt, I see you around man.
Always Loving,
Boeddha Bhas
