We nemen plaats in Bar Spek. Anders dan de naam suggereert hebben ze hier wel degelijk meer dingen dan spek. Ze hebben ook eitjes en brood, vloerbrood hebben we ons laten vertellen. We hebben beide geen idee wat het is, ik denk aan brood dat op een bepaalde manier gerijpt is op een houten vloer, zoals wijn. Ik weet niet wat Juan denkt maar hij vindt het wel prima. En dat is mooi want het is uiteindelijk ook zíjn eitje, niet de mijne. Een eitje met spek, om deze toko haar naam toch nog eer aan te doen.
Hoe smaakt je sapje?
Het proeft erg groen man. Het is ook groen, maar zo proeft het ook, misschien wel iets te groen.
Die vitaminen kun je zeker wel gebruiken na een weekendje Berlijn?
Ja, dat zeker. Ik kwam er aan op vrijdagavond en we zijn toen het hele weekend gebleven. Zoals je waarschijnlijk al wist mocht ik voor het eerst in de Berghain draaien, en dat was wel even kicken ja. Je droomt daar als artiest natuurlijk van, de Berghain is een gerespecteerde club waar je ooit hoopt je kunsten te mogen vertonen.
Hoe gaat dat in zijn werk? Krijg je een belletje, of hoe gaat dat?
Nou eigenlijk gewoon via mijn booker. Ongeveer vier maanden geleden belde hij mij: “Juan, ik krijg net een aanvraag binnen van de Berghain.” En dat moment is geweldig. Het voelt voor mij alsof ik dan naar de Olympische Spelen mag. Ik heb die vier maanden lang ook echt veel erover gefantaseerd, erover gedroomd zelfs. En natuurlijk, net als je dat voor de Olympische Spelen doet, veel getraind. Echt als een maniak allerlei platen gaan verzamelen, en tracks zoeken die ik die avond wilde draaien. Ik had dit een jaartje of zeven geleden als doel gesteld, en nu is het werkelijkheid. Ja dan ga je er helemaal in op.
En hoe voelde het om langs de rij, naar de Berghain de gaan?
Kijk, ik ben er zelf al een stuk of 7 á 8 keer geweest, als bezoeker. Het is heel erg ruim opgezet, een gigantisch gebouw. En er staat een enorme rij voor de deur, waarvan niet zeker is dat iedereen binnenkomt. Dat deurbeleid is heel erg random. Ik sprak iemand en die had 4 uur in de rij gestaan op zaterdag, in de regen, en die kwam niet binnen. Dan baal je wel. Zelfs al pas je volledig in het profiel van die club dan nog weigeren ze je soms de toegang. Puur om het zo onvoorspelbaar mogelijk te maken, en mensen zijn echt een beetje bangig als ze daar in de rij staan. Dus je kunt je wel voorstellen wat voor een gevoel iemand heeft als hij dan wél zijn jas mag ophangen. Die heeft dan zoiets: “ik ga hier nooit meer weg.” En dat doen ze heel goed.
Heeft de booker denk je een directe aanleiding gehad om jou te boeken?
Ja zeker. Ik heb op Drumcode gereleased afgelopen jaar, en dit was ook een Drumcode night. Dat doen ze één keer per jaar en dat wist ik. Dus eigenlijk heb ik dit wellicht… Of nee, grotendeels te danken aan Adam Beyer. Het is ook één van de redenen waarom ik daarop wilde releasen. Het is een route waarvan je hoopt dat ‘ie goed uitpakt, en 9 van de 10 keer lukt het niet, maar nu wel. Ik was trouwens van tevoren wel zenuwachtig, maar toen ik daar eenmaal stond viel dat helemaal weg. Je moet ook niet nerveus zijn, fok dat. “Ik ben hier nu, en ik ga de tent slopen”, dat was een beetje mijn instelling. En daardoor knalde de platen er ook lekker doorheen, ik heb het wel eens minder soepel gehad.
En hoe verliep je set?
Het had voor m’n gevoel niet beter gekund. Ik draaide van 4 tot 8, in de ochtend, en dat is echt een top tijd. Iedereen is al lekker opgewarmd, maar de meeste zijn ook nog wel een beetje fris. En daarnaast was het gewoon volle bak. Ik had ook 25 vrienden meegenomen, wat eigenlijk niet kan maar dat had ik toch geregeld. Dus als ik tijdens m’n set om me heen keek zag ik altijd wel een bekende, of een vriend. En ik hoop dat het publiek ook tof vond, achteraf heb ik wel veel goeie reacties gehad. Van de bezoekers dan. De Berghain blijft altijd een beetje gereserveerd, maar dat is ook logisch. Het feest duurt 30 uur, en de booker kwam daar bijvoorbeeld pas op zondag. Die heb ik dus niet eens gesproken.
Van de Berghain naar het begin, want hoe was de kleine Juan?
Heel eigenzinnig. Ik heb me altijd bezig gehouden met muziek, en vroeger speelde ik elektrische gitaar in een bandje. Toen ik een jaartje of 14 was. Een paar vrienden van me waren dan dj, en ik woonde toen in Huizen. Omdat er daar geen fuck te doen is, hingen we vaak bij mensen thuis. Jointjes roken, pielen met de apparatuur en schaken. Zo ging dat. Wij speelden met onze band wel eens op een poppodium en zij vroegen of ik nog dj’s kende die op een technofeest wilde draaien. Natuurlijk ben ik daar heel bijdehand gaan staan met m’n vrienden, afsluiten natuurlijk, en dat was voor mij zo’n openbaring. Ik kon lekker doen wat ik wilde, en dat lag me veel meer omdat ik best wel individualistisch ben. Vanaf toen ben ik eigenlijk gaan draaien. In het begin ook samen met mijn elektrische gitaar, die ik er dan tussen het draaien bij pakte. Ik stond toen ook wel een beetje bekent als ‘die gast met die gitaar’.
En nu ben je van die gitaar naar een eigen label gegaan.
Ook dat klopt. FORMAT is nu sinds anderhalf jaar een label, daarvoor hadden we een maandelijkse clubavond in de Air. Ik had op een gegeven moment de tijd en ruimte om me ertoe te zetten, maar ik wilde het natuurlijk al veel langer. Zo’n label is een belangrijk onderdeel van je profiel als artiest, mensen weten direct waar je voor staat en welke sound jou het best omschrijft. Zo heeft Joton laatst een EP gereleased die heel goed bij ons past. Het is rechttoe, rechtaan techno. Niet veel effecten of andere ongein, de sound moet ook tijdloos zijn. Het is een beetje gek om over je eigen label te praten, maar het is in mijn ogen techno met een artistieke en sophisticated benadering, wat de core bevat. De rest mag jij aanvullen.
Puur, zou ik er nog bij willen voegen. En dat is ook wat we in BASIS kunnen verwachten?
Puur ook ja. Het draait om de muziek, en die moet dan ook voor zichzelf spreken. Het draait ook om kwaliteit, daardoor brengen we pas een plaat uit als écht alles klopt, en hebben we niet iedere maand een plaatrelease. Maar om terug te komen op je vraag, ja dat is in grote lijnen wel wat je kunt verwachten. Ferro komt opwarmen, en dat is een kunst opzich, dat moet je kunnen en hij kan dat. Tripeo en Joton komen daarna, die allebei ook heel erg lekker bezig zijn. Joton heeft dus ook net een EP gereleased en zorgt voor de ‘internationale allure’ dat is ook belangrijk. Ik sluit de avond dan af. Het wordt muzikaal gezien gewoon helemaal af, en we hebben er fuckin’ veel zin in. Ik heb al een keer eerder in BASIS gestaan, en de hele sfeer voelt goed. Lekker rauw ook. Het leent zich uitstekend voor een Format-labelnight.
Tof bedankt voor je tijd Juan!
Jij bedankt, we spreken elkaar snel man.
PS: een sound omschrijven is natuurlijk heel leuk, maar niet goed genoeg. Check daarom dit eventjes voor FORMAT pur sang. En deze voor Juan Sanchez himself!
Always Loving,
Boeddha Bhas
