Pablo Discobar, begonnen als grap door de jongens van Club Loud, maar is ondertussen geen geintje meer. De status van foodfestivals is Pablo Discobar inmiddels ontstegen met bookings in o.a Tivoli en gigs naast San Soda. Afgelopen zomer was hun eerste, tevens succesvolle, all nighter in BASIS. Vrijdag doen ze hem dunnetjes over. Een kleine introductie over de architecten van dit project en een voorproefje op vrijdag.
Pablo Discobar, er is nog vrij weinig over jullie bekend. Beginnend bij de naam, hoe zijn jullie hier op gekomen?
Spencer van De Mancave organiseerde een foodfestival in de jaarbeurs en wilde nog een muziekzaal met jazz vullen. Nadat wij ons in jazz hadden verdiept kwamen we er al vrij snel achter dat het best wel disruptive muziek is om op een foodfestival te draaien. Dat concept schoven we aan de kant en we wilden ‘s ochtends reggae, ‘s middags funk en ‘s avonds disco, dat is iets regelmatiger. Toen kwam direct Pablo Discobar omhoog als naam voor de stage.
De stage was er toen maar de 14-urige invulling nog niet. Wij draaien beide house en we hadden een paar vrienden van ons gevraagd de muzikale invulling te regelen. Daar is direct Pablo Discobar ook ontstaan als duo-act. We hebben een hele nieuwe muzieksmaak ontwikkeld door dit project. Eigenlijk is het als grap begonnen maar lichtelijk uit de hand gelopen.
Hoe lang zijn jullie er mee bezig?
Een jaartje nu ongeveer denk ik zo. Het geintje is eraf en we hebben een paar toffe gigs gehad afgelopen jaar. Beginnend in een klein zaaltje in de Tivoli zijn we opgeklommen naar Soia en de all nighter in BASIS natuurlijk. Momenteel krijgen we aanvragen uit Leeuwarden en omstreken, wat betekent dat onze muziek daar ook terecht is gekomen én dat ze het ook nog eens wat vonden.
Komt dat succes ook naar de toenemende vraag van disco?
Het is een kwestie van vraag en aanbod natuurlijk. Anders dan Amsterdam is in Utrecht het aanbod van disco niet zo groot maar de vraag wordt volgens ons steeds groter. Nu is het niet zo dat we uitsluitend disco draaien. Van origine zijn we beide house artiesten, alleen voor dit project verleg je de grenzen richting disco. Wat inhield dat we letterlijk de top 100 van de jaren 80′ moesten beluisteren en kijken wat er toen hot was. Op zo’n manier kom je natuurlijk alleen bij de hitjes uit met viool-achtige disco en hele happy shit. Earth, Wind and Fire heeft vaak de revue gepasseerd.
Ook is het inmixen bijna onmogelijk en klonk het soms als een natte krant die een identiteitscrisis had. Disco heeft geen vaste kicks of percussie waar je op kan rekenen, de consistente lijn mist eigenlijk. Voor de eerste keer was het prima maar daarna wil je wel bouwen aan een eigen sound.
Hoe zou je die sound omschrijven?
Een vrij stevige sound met veel wereld-achtige invloeden die kan variëren van Afrikaanse trommels tot een lichtelijk acid randje. Het is best een stap om van house te switchen naar hele frivole disco en we zijn ook nog zoekende. Net als veel andere artiesten, bijvoorbeeld Motor City Drum Ensemble, heeft Pablo Discobar heeft een heel breed muzikaal speelveld. We willen het eigenlijk ook niet labelen.
Labelt jullie naam dan niet al indirect?
Ik snap wel wat je bedoelt want zo is het natuurlijk ook begonnen maar ik denk dat Utrecht nu wel weet waar wij voor staan. Het toffe is dat je een hele nieuwe muzieksmaak erbij ontwikkelt en die ook wil voeden. Wanneer je nu in een platenzaak loop kijk je eigenlijk voor twee verschillende genres: house én disco. En natuurlijk beïnvloeden die smaken elkaar maar daardoor blijf je wel doorontwikkelen als artiest. Dus de naam ansicht labelt misschien wel, alleen de sound weegt zwaarder dan de naam.
Kun je dat toelichten?
De venues waar wij nu worden geboekt scheppen wel een bepaald verwachtngspatroon. Als Joost bijvoorbeeld belt voor een all-nighter in BASIS dan moet je er wel staan en deliveren. Hetzelfde geldt voor clubs als Riviera en gigs naast San Soda.
De kwaliteit van de muziek is dus belangrijker dan het marketingstukje?
Zeker, wij organiseren zelf ook feesten onder het overkoepelende Club Loud, waar Pablo Discobar eigenlijk een directe afspiegeling is van wat we daar zouden programmeren. Wat je nu veel ziet in Utrecht is jongens die een feestje geven voor vrienden maar dat is bij ons nooit de insteek geweest. Vrienden komen toch niet, vragen gastenlijst of zuipen dan al je drank op. Dat is heel gezellig maar we willen wel echt een brand neerzetten en ook uitverkopen zonder vrienden. Het project moet op eigen benen kunnen staan en daarin is de muziek simpelweg doorslaggevend.
Wat voor publiek trekt Pablo Discobar?
Dat is echt een melange van jong en oud. We zien dat wanneer we oude discoclassics draaien de oudere daar goed los op gaan, je proeft de nostalgie eigenlijk. Maar vice versa gaan de jongeren net zo goed los op een remix van diezelfde plaat. Wat dat betreft hebben we onze sound wel genarrowed en staan we met meer zelfvertrouwen achter de booth. Dat is belangrijk hoor, ook voor de interactie met het publiek.
Hoe hebben jullie de vorige all nighter ervaren?
Ja, dat was wel even spannend. Het was middenin het festivalseizoen en er was geen voorverkoop net als nu dus je gaat er als artiest helemaal blanco in, niet wetende of er überhaupt interesse is. Het stroomde al vrij snel vol en uiteindelijk zijn er rond de 500 kaarten verkocht, wat best insane is voor die datum. Verder was de sfeer ongeëvenaard. Doordat clubs zo intiem zijn, zie je iedereen binnenkomen en heb je veel meer interactie met het publiek.
Het voelt echt alsof je op je eigen ruimteschip staat, helemaal in BASIS. Je bent zo erg in je eigen zone dat je op een gegeven moment in een flow komt met z’n tweeën én het publiek en dan gaat alles goed. Het geeft zo’n kick wanneer je een usb erin knalt die bijna uit elkaar spat van nieuwe muziek én dan ook het publiek kan meenemen.
Hoe bereid je je voor op zo’n avond?
Vroeger wilden we nog wel track voor track vooruit plannen maar dat doen we tegenwoordig niet meer. Van tevoren laad je je hele USB-stick op met nieuwe tracks voor die avond en dan kun je gaandeweg zien waar het naartoe gaat. Omdat je veel interactie met het publiek hebt, stem je daar ook je platen op af. Vooral de eerste uren zijn essentieel voor de muzikale lijn, omdat je dan nog veel vrijheid hebt en er nog geen concrete richting is gekozen. Voorbereiden hebben we dus beperkt tot platen selecteren, we focussen ons meer op improvisatie.
Voor die improvisatie moet je wel goed op elkaar ingespeeld zijn.
Dat klopt en daar maken we ook zeker steeds meer vorderingen in. Omdat disco vrij lastig te mixen is, waren wij met z’n tweeën aan begin nog wel eens kloten. Mixte hij (wijst naar links) een plaat in en dan zat je er helemaal naast. Dat kan gebeuren en dat neem je mee voor volgende gigs. Daarnaast vinden wij het heel belangrijk dat alles naadloos in elkaar overloopt en je echt die eerder genoemde ‘flow’ kunt creëren. Sommigen disco-acts kunnen totaal niet mixen, dat is zonde. Pablo Discobar is daar toch wel meer op gefocust, misschien ook omdat we beide van origine house draaien.
Helpt het dat jullie er al eerder hebben gestaan?
Ja dat denk ik wel. Het evenement gaat online veel harder en mensen refereren terug naar die eerste all nighter: “Tof, laten we weer gaan dingetje D.” Het is heel tof om te zien dat het publiek onze movement steunt en enthousiast is over een vervolgeditie. Ook heb je nu een soort 0-lijn van de vorige keer en je kunt dingen anders gaan doen. We hebben stiekem ook de hoop dat het drukker gaat worden.
Wat willen jullie anders doen?
We gaan sowieso meer met de aankleding doen en de locatie als kelder leent zich natuurlijk perfect om even een tandje harder te gaan. Het is heerlijk wanneer zo’n harde plaat dan over het publiek heen saust. Qua aankleding willen we een discobal doen, wat extra lampen en de palen laten oplichten. Het wordt allemaal iets lichter en gezelliger. Disco is natuurlijk geen techno en de vibe moet de muziek passen.
Dankjewel Pablo Discobar, tot vrijdag!
Check het event hier en trek je discodjenspants aan voor deze all-nighter. Disco Inferno baby.