Stranger wil clubscene impuls geven met zijn eigen thema-avond
De steriele gang is donker, ergens flikkert een tl-lamp, de tegels liggen los en verspreid over de grond. Voor ons uit loopt Mitchel Polderman, beter bekend als Stranger. Hij leidt ons naar zijn studio in dit ietwat naargeestige pand, aan de oevers van de Nieuwe Maas in Rotterdam. De nabijheid van een methadonverstrekking maakt het plaatje compleet. Het past misschien wel perfect bij zijn op de 90’s rave geïnspireerde muziek. Maar daarover later meer. Eerst gaan we het hebben over Stranger Invites, de avond waarmee Mitchel het nieuwe seizoen van BASIS opent. Mitchel nodigt twee van zijn inspiratiebronnen van dit moment uit: Cleric en Janice. Een gesprek over deze unieke thema-avond en hoe met concepten als deze de clubscene weer in de lift gezet kan worden. Voor deze gelegenheid is ook BASIS-baas Jorn Lukaszczyk aangeschoven.
Tekst: Joris Knikkink
Mitchel, voor dit interview had jij één voorwaarde: Jorn moest erbij aanwezig zijn. Leg dat eens uit.
Jorn is voor mijn carrière heel belangrijk geweest, hij heeft me vanaf het begin gesupport. We hebben veel samengewerkt en gaan dat in de toekomst ook doen. Dus als ik een interview doe voor BASIS, vind ik dat Jorn erbij moet zijn.
Hoe is jullie band ontstaan?
Mitchel: Het begon met puur seks, haha. Nee, hij heeft me een keer geboekt en van daaruit zijn we veel gaan praten. Jorn stond erg open voor de ideeën die ik had voor BASIS.
Jorn: We hadden vaak ook dezelfde ideeën over de invulling van avonden.
Mitchel, jouw avond op 26 augustus heeft de titel Stranger Invites, waarbij je zelf het programma samenstelt met dj’s die je inspireren op dit moment. Kunnen we met dit concept spreken van een soort ‘Zomergasten meets BASIS’?
Mitchel: Ik ga ze niet interviewen, maar ik zie het als een platform om artiesten te introduceren die niet vaak in Nederland optreden. Cleric hoef ik eigenlijk niet te introduceren. Maar Janice is bijvoorbeeld een nieuw project, hij maakt gave tracks en hij verdient echt een push.
Jorn: Cleric is een grote naam, maar zeker niet iemand die vaak in Nederland staat. Hij heeft tracks geproduceerd die veel mensen kennen.
Mitchel: In 2015 startte hij zijn eigen label Clergy bij Triple Vision, waar ik toen nog werkte. Hij had één plaat op dat label uitgebracht en dat werd de bestverkochte technoplaat van het jaar. Dat zegt genoeg.
Mitchel, heb je lang moeten nadenken over de samenstelling van deze avond?
Toen het idee kwam wilde ik dit sowieso doen met Cleric. Niet met iemand anders als hoofdact. Het moeten moesten mensen zijn met wie ik een klik heb en mensen die niet vaak in Nederland staan. Het gaat mij er niet om een avond te vullen met een gevestigde artiest. Jorn zei meteen: let’s go. Mocht ik ooit in de gelegenheid komen om een tweede Stranger invites te organiseren, dan zou ik dat heel graag met FJAAK doen.
De labelnight kennen we uit de clubscene. Wat maakt dit concept anders?
Ik draai niet primetime, maar ik open én ik sluit af. De gasten worden naar voren gepusht, terwijl ik zelf meer op de achtergrond blijf. Het draait om Janice en Cleric.
Is dat een rol waarin jij je kunt schikken?
Ik ben niet goed in openen. Mij gaat het erom om een beleving neer te zetten die verder gaat dan alleen maar mijzelf. Ik omlijst de avond alleen.
Jorn: Dit is ook mogelijk omdat Mitchel’s populariteit heel erg gegroeid is. Daardoor kunnen we ook wat minder gevestigde namen naast hem zetten.
Mitchel: We kiezen niet voor de weg van de minste weerstand, met hele bekende namen. We gaan voor nieuwe artiesten.
Jorn, kunnen de BASIS-gasten binnenkort meer van dit soort avonden verwachten, of hangt dat af van het succes van Mitchel’s avond?
Ik had niet van tevoren het idee om met meerdere artiesten dit soort avonden neer te zetten. Mitchel en ik zijn door veel samen te praten op dit idee gekomen, maar ik heb niet een doelstelling om dit met heel veel artiesten te gaan herhalen. Bovendien kun je dit alleen doen als er een goede match is tussen artiest en club. Als iemand een aantal keer bij ons gedraaid heeft en dan met een vet idee komt, dan sta ik daar altijd voor open. Maar ik heb niet zoiets van: ‘met die en die artiest wil ik dat ook doen.’
Mitchel: als heel veel artiesten precies zo’n avond zouden organiseren, dan zou ik de neiging hebben om weer naar een andere vorm te gaan zoeken. Maar deze avond komt voor zowel mij als BASIS op een goed moment. Het gaat met de club heel goed en met mijn carrière ook. Dus we kunnen het ons permitteren om een keuze te maken die wat minder save is.
Heeft de scene in Nederland en Utrecht in het bijzonder nieuwe impulsen zoals dit concept nodig?
Jorn: Het is voor mij een gevoelskwestie. Natuurlijk organiseer je ook avonden die een zekerheid zijn, maar je moet altijd iets doen waarvan jij zegt: ‘dit is heel vet.’ En dan heb ik het vertrouwen dat heel veel mensen het net zo vet vinden. Ik denk dat het ook belangrijker is om je avonden vaker zo aan te pakken, want je kunt niet altijd maar blijven inspelen op wat iedereen wil horen. Je moet soms een risico willen nemen.
Je moet dus vooral op je onderbuikgevoel afgaan?
Jorn: Ja, want anders kun je nooit een echt succes van een club maken. Als ik naar een club zou willen, dan zou dat een club als BASIS zijn. Met dat gevoel zijn we de club ook gestart. Je moet 100 procent liefde voelen voor hetgeen je aan het neerzetten bent.
In de wandelgangen hoor ik de laatste tijd vaak dat de scene in Utrecht aan de beademing ligt en dat BASIS de enige factor is die boel levend houdt. Hoe zien jullie dat?
Mitchel: Ik woon in Rotterdam, hier zijn we zelfs al aan het reanimeren. Er borrelt heel veel, maar er is geen echte centrale plek waar mensen de passie voor elektronische muziek delen. Dat is BASIS voor Utrecht wel. Alle liefhebbers van techno en house in de stad komen nu in BASIS bij elkaar. Maar ik heb niet het idee dat de scene aan de beademing ligt. Als dat wel zo is, dan komt dat omdat de scene net gereanimeerd is.
Jorn: Dit is ook iets dat in bredere zin voor de clubscene geldt. We hebben zo’n groot aanbod aan feesten en festivals, waar alle artiesten staan die je kunt bedenken. Maar ik denk wel dat er een verschuiving plaatsvindt, waarbij niet iedereen meer op die massale festivals wil staan. En dan refereer ik even aan onze slogan; mensen willen terug naar de basis. Dus op een kleine plek staan met gelijkgestemde liefhebbers.
Mitchel: Maar ‘terug naar de basis gaan’ kun je niet afdwingen bij het publiek. Grote artiesten moeten ook bereid zijn terug te gaan naar de club, in plaats van te kiezen voor het massale festival.
Jorn: Ik merk dat wel aan de artiesten. Bijvoorbeeld British Murder Boys, die we recent geboekt hebben. Dat is echt een act voor grote festivals. Maar aan die guys merk je dat ze het heel leuk vinden om die act naar de club te brengen, in een intiemere setting en voor de echte fan. De clubscene zit dus wel weer enigszins in de lift.
Wat heet, er komt zelfs een club bij in Utrecht: WAS. Jorn, is dat een goede ontwikkeling voor de onderlinge competitie?
Jorn: De scene in Utrecht is te klein voor twee bijna identieke clubs. Maar het is zeker goed
als een nieuwe club met een eigen visie de scene komt verrijken en muzikaal net iets anders doet dan wij. Het is altijd goed voor de stad zelf als er meerdere soortgelijke initiatieven naast elkaar kunnen bestaan. Op de lange termijn plukken wij daar dan ook de vruchten van.
Is er wel voldoende animo in Utrecht?
Jorn: BASIS is groter geworden dan Utrecht alleen. Het is echt niet meer een club voor alleen Utrechters. Je merkt het heel erg op Facebook; ons publiek komt overal vandaan. Dat zijn mensen die bereid zijn voor een bepaalde artiest, of misschien zelfs wel voor de club te reizen. Hoe meer niche-boekingen je doet, hoe meer mensen er bereid zijn om van ver te komen.
Laten we dit gesprek eens terugbrengen naar de basis, de muziek. Mitchel, in jouw nummers klinkt weemoed door naar vroege 90s rave. Ik hoor veel stabs, de vocal uit je recente track Highest Sense doet denken aan Something for Your Mind van Speedy J. Vanwaar je hang naar deze periode?
Bij heel veel mensen roept die track de associatie op met Something For Your Mind. Niet zo vreemd, want de vocal komt uit dezelfde a capella. Er is heel veel uit gesampled in de jaren ’90. Qua gevoel vind ik de tracks verder niet heel erg overeenkomen. Something For Your Mind was een soort jam die met minimale middelen al heel goed was. Highest Sense is meer een liedje.
Wat voeg jij voor jouw gevoel toe aan de sound van de 90s rave-periode?
Als ik heel eerlijk mag zijn; echt helemaal niks, haha. Ik heb een bijna obsessieve drang om alles te willen weten uit de jaren ’90. In heel veel muziek uit die tijd zit een gevoel dat mij heel erg aanspreekt. Dat hoeft niet eens per se techno te zijn. Hardcore, trance, het maakt niet uit. Ik denk het gevoel van de laatste muzikale revolutie die wij ooit hebben meegemaakt.
Je doelt dan waarschijnlijk op de Summer of ’89. Jij verwacht dat er nooit meer zo’n nieuw hoofdstuk aanbreekt in de muziek?
De huidige generatie is bezig met het opnieuw gebruikmaken van technieken die in het verleden ontdekt zijn. Dat op een nieuwe frisse manier doen is denk ik de enige ontwikkeling is die we nog gaan meemaken. Wat wil je nu nog doen? Het kan niet meer harder, niet meer sneller. Je kunt alleen proberen het op jouw manier opnieuw te doen. Voor mijzelf is het belangrijk dat ik me afvraag: wat kan ik vandaag anders doen dan gisteren in de studio? Muziek maken is lol hebben. Dat kan niet als je je teveel bezighoudt met: ‘oh, als het maar wel vernieuwend wordt gevonden.’ Dat werkt gewoon niet.
Je zei in een eerder interview dat er in de jaren ’90 geen regels waren in de techno-scene. Aan welke hedendaagse regels stoor jij je dan?
Dat je zogenaamd niets meer zou mogen maken dat klinkt als vroeger. Voordat ik platen ging uitbrengen zeiden veel mensen over mijn muziek: ‘Dit kun je toch niet doen? Dit is gewoon een replica van de jaren ’90.’ Dat is dan zo’n vervelende regel; dat je een bepaald gebied niet mag betreden. ‘De jaren ’90 zijn voorbij, je moet iets nieuws doen.’ Maar daar zit voor mij de lol helemaal niet in. Ik wil graag het gevoel van de jaren ’90 tot uiting brengen omdat ik dat leuk vind.
Een iconische club voor de vroege 90s is Tresor in Berlijn. Een club waar jij hebt opgetreden, net als het nabijgelegen Berghain. Vooral deze laatste heeft een bijna mythische status. Hoe verhoudt BASIS zich ten opzichte van clubs als deze?
Ik denk dat BASIS een van de weinige clubs is waar ik eenzelfde soort gevoel heb gehad. De saamhorigheid en het gevoel van samen een avond beleven is daar heel sterk. In BASIS komen gewoon een hele hoop liefhebbers samen. Dat zorgt ervoor dat de clubs die je noemt helemaal niet veel van elkaar verschillen. BASIS is bij uitstek een club waar mensen echt voor de muziek komen, niet alleen voor het stappen.
Ik heb uit betrouwbare bron vernomen dat je nog een verrassing hebt voor de BASIS-gasten…
Jorn is net de roddelpers. Het staat waarschijnlijk al lang in allerlei geheime Facebook-groepen waar ik niet in zit, haha. Dit is wat ik er nu over kan zeggen: Ik heb toezegging gekregen voor een all nighter in december van dertien uur.
En zo hebben we een primeur te pakken! Maar eerst nog Stranger Invites op 26 augustus. Hoe ga je je hierop voorbereiden?
Ik ga de openingsset goed voorbereiden. Je kunt vooral ‘nieuwe oude’ platen verwachten. Ik zal niet al te veel buiten mijn straatje treden tijdens mijn sets. Daar is meer ruimte voor in december, als ik mijn set van twaalf uur ga doen.
Maar je bent gastheer. Ga je dan nog een soort bloemlezing houden, een gedicht voordragen wellicht?
Misschien moet ik Cleric en Janice wel aankondigen. Dat is totaal niet des techno, maar ik denk wel dat het iets toevoegt aan deze speciale avond. Het zijn allebei vrienden van mij. Jorn: Heel goed idee. Dat zou nog duidelijker maken dat jij heel erg begaan bent met die artiesten, het ook echt vertelt aan het publiek. Ik vind dat wel vet eigenlijk.
Mitchel: Ik ben alleen niet echt een MC. Dus ik moet nog wel wat moed bij elkaar verzamelen.
